Prawo do odliczenia VAT naliczonego (równego podatkowi należnemu) w imporcie usług powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u nabywcy usługi pod warunkiem, że podatnik rozliczy podatek należny od tego importu we właściwej deklaracji podatkowej. Polski nabywca importowanej usługi nie jest w swoim rozliczeniu związany jakimikolwiek czynnikami leżącymi po stronie dostawcy usługi, a w szczególności nie musi czekać na jego fakturę. Kluczową sprawą jest jednak pilnowanie momentu powstania obowiązku podatkowego. Od 1 stycznia 2014 roku nie ma dla importu usług żadnych zasad szczególnych w tym względzie, zastosowanie znajdą po prostu normy ogólne wyrażone w art. 19a VATU. Co do zasady będzie to więc moment wykonania usługi, ale należy uważać na przypadki szczególne takie jak np. płatności częściowe, zaliczkowe, czy też usługi świadczone w okresach rozliczeniowych, dla których moment powstania obowiązku podatkowego powstaje w sposób szczególny. Z prawodawstwa VATowskiego zniknęło pojęcie faktury wewnętrznej, co nie stoi jednak na przeszkodzie, aby import usług dokumentować właśnie takim dokumentem. Może to być także inny dokument, byleby tylko dostatecznie jasno i prawidłowo dokumentował transakcje importu usług.