W sprawie o sygn. akt II FSK 2298/11, wyrok z dnia 11.07.2013 roku, Naczelny Sąd Administracyjny badał, czy koszty usług profesjonalnego doradcy, dzięki któremu podatnik wycofał się z niekorzystnych dla siebie umów, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, skoro ich poniesienie nie wiązało się z uzyskaniem przychodów, a jedynie z ograniczeniem strat. Sąd przyznał rację podatnikowi, tj. uznał prawo do zaliczenia takich wydatków do kosztów podatkowych, argumentując, że „swoboda prowadzenia działalności gospodarczej wyraża się m.in. w prawie przedsiębiorcy do wycofania się z podjętych działań w imię określonych korzyści, czy też w celu minimalizacji strat. W takich sytuacjach przedsiębiorca traci poniesione koszty, powinien wypełnić podjęte wcześniej zobowiązania względem osób trzecich i nie ma powodu, dla którego miałby się spotkać z dodatkową sankcją fiskalną w postaci braku możliwości zaliczenia tychże kosztów do kosztów uzyskania przychodów”.
Warto zauważyć, że Minister Finansów, który w tej sprawie był dla podatnika stroną przeciwną sporu, przegrał w obu instancjach, tj. już Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał rację podatnikowi, Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdzie również przegrał - już ostatecznie.